De tijd van ons leven, lekker man!

Het is bizar om te beseffen hoe weinig ik heb gedaan de laatste weken. Marije en ik hebben onze status samen volop in de chilmodus gezet, maar het was de tijd van ons leven. Heerlijk zorgeloos, doen waar we zin in hebben en wij hebben genoeg gekke en geniale dingen meegemaakt.

Om even terug te gaan naar waar ik gebleven was, van Siem Reap zijn we naar Phnom penh gegaan. De ontmoeting met Marije was nog erg bijzonder, want het contact daarover was nogal sporadisch gegaan. Ik had een hostel door gegeven, maar op het moment dat wij in Phnom Penh aankwamen, werd het hostel veranderd want die zat ver buiten de stad. Plannen worden nogal snel gewijzigd tijdens het reizen. Oké hoe ga ik Marije wijs maken dat ik daar zit? Op alle mogelijke manieren, lange leve de sociale media van tegenwoordig, heb ik haar laten weten in welk hostel we zaten. Op het moment dat wij over een marktje hadden gestruind en in een restaurantje zaten bij te komen, las ik op mijn mobiel dat Marije een vlucht eerder had genomen. Ik kon niet meer rustig op me kont zitten dus ben ik de mall uitgerend, achterop bij een motorbike gesprongen, dat is hier ook een vorm van taxivervoer en ik ben door het verkeer gesjeesd en het hostel binnen gerend. Geen Marije in onze kamer te vinden. Ik terug naar de receptie, zie ik daar een blond mooi meisje staan met blauwe ogen: MARIJE, ik heb haar serieus dood geknuffeld.

In Phnom penh hebben wij vooral cultuur gesnoven. Wij zijn naar de killing fields geweest, om maar even met het serieuze gedeelte te beginnen. Heel indrukwekkend om te zien wat hier nog zo kort geleden (lees dertig jaar) is gebeurd door meneer Pan Pot, die ruim drie miljoen mensen door heel Cambodja heeft vermoord. Het bizarre van alles is dat hij er geen reden voor had, geen geloof of macht of geld, nee vooral de slimme gestudeerde mensen uitroeien. Verschillende verhalen werden verteld door mensen die het overleefd hadden. Ik heb veel momenten van kippenvel gehad en dat we maar even stil staan bij onze vrijheid in Nederland. Na een paar dagen was het alsof Marij nooit was weggeweest en alsof ze al weken met ons meereisde. Het was meteen super gezellig met zijn vijfen en Marij past er prima tussen.

Na Phnom penh kon het feest beginnen in Sihanoukville, niet verwacht dat we daar zo lang zouden blijven hangen. Eerst hebben we vijf dagen doorgebracht op Otres Beach. Wat waren wij na vijf weken binnenland toe aan een rustig strand met prachtig helder blauw water en parel witte stranden. Aan ons kleurtje mocht ook wel gewerkt worden dus zo gezegd, zo gedaan. We verbleven bij Mushroom point, een heel fijn questhouse met ronde tweepersoonsbedden in een dorm. Marij voelde zich the queen of Cambodia, voor haar was iedere dag drie keer uiteten en heerlijke ruikende was terug krijgen helemaal nieuw, backpacken in Australie was wel andere koek. We hebben op serendiptiy beach een goede welkomstparty gehouden voor Marije, misschien iets te goed, maar what happens in Cambodia stays in Cambodia.

Vervolgens zijn we naar het eiland Koh Rong gegaan. Het water was super smerig bij aankomst, maar dat bleek rotzooi te zijn dat was aangestrand van de tyfoon vanuit de Filippijnen. Meer hebben we er gelukkig niet van gemerkt. We zijn naar de andere kant van het eiland gehiked, klimmend over rotsen en abseilend langs touwen naar beneden. Wat was het een heerlijk welverdiende duik op Long beach, een paradijsje opzich. Marije en ik hebben die dag erna afscheid genomen van An, Do en Eef. De meiden gingen duiken en eerder door naar Vietnam. Wij hebben die avond met lichtgevende plankton gezwommen, wat was dit magisch. Echt een super coole ervaring. De volgende dag was het tijd voor de eerste massage van Marije. Dat was me er eentje, het was namelijk a la Japanese style, nou dat hebben we geweten. We hadden spierpijn van de hike en de massage bestond vooral uit heel hard op allerlei bepaalde punten drukken, wat echt GEEN aanrader is als je spierpijn hebt. Mijn god, ik dacht dat ik door het dak ging. Melig als dat we daarna waren hebben we onszelf maar opnieuw verwend met een fruitshake en een frisse duik. We hadden de avond erover nieuwe vrienden gemaakt met vier Nederlandse jongens. We zijn de dagen erna met hun opgetrokken, opnieuw naar Long Beach geweest, samen gegeten en een nieuw drankspel vifen geleerd. Lekker man!! Zoals alleen Tim dat kan zeggen. Wij zijn met hun mee terug gegaan naar Sihanoukville.

In Sihanoukville was iedereen ziek, zwak en misselijk. De een had een versnelde darmpassage, de ander kon het boven niet binnen houden en weer een ander had koorts. Gelukkig viel de schade bij ons mee, maar honderd procent voelden we ons zeker niet. We maakten ons zorgen om Bryan want die had al drie dagen koorts. Toch maar even langs een dokter gegaan en dit had als gevolg dat we de eerste prive kliniek van binnen hebben gezien. Bryan was uitgedroogd en moest een nacht blijven. Het ziekenhuisje zag er boven verwachting goed en hygienisch uit. Wij mochten op bezoek komen wanneer we wilden dus we hebben Bryan behoorlijk geentertaind, want hij verveelde zich dood. De dag erna heeft hij zichzelf ontslagen, zo werkt dat dus hier in Cambodja.

In Sihanoukville hebben we vooral lekker en veel gegeten, het strand bezocht en de bioscoop had er een paar trouwe bezoekers bij. Je had daar van die hele chille kamertjes waar je zelf films kon uitzoeken en bekijken. Een normale film mocht het geen een keer worden, maar omdat Marij en ik al volop in de chilmodus zaten paste dit perfect in ons straatje. Onze wegen met de jongens zijn twee dagen later gescheiden, nadat we een top laatste avond uit hadden. Weer eentje voor in de boeken.

Wij zijn door gegaan naar Koh Rong Samloem, hier zou de full moon party plaats vinden en wij hadden toch geen haast. Op het eiland aangekomen zitten alle resorts vol, want schijnbaar was het een prive strand met maar een bepaald aantal bungalows. We waren helemaal verkeerd ingelicht. Gelukkig heeft Marije blond haar en blauwe ogen en spreekt ze vloeiend Engels, dus die heeft bij het laatste resort een bijna afgemaakte bungalow geregeld, de held! De bungalow had nog geen gordijnen en er was enkel 1 lampje te vinden qua elektriciteit, maar wij sprongen allang een gat in de lucht. Die avond aten we bij een restaurantje. Wij werden continue aangevallen door gigantische insecten, genaamd cicadas. Die beesten vlogen continue keihard tegen ons aan. Het leek ook wel alsof het alleen ons overkwam. Onze conclusie was dat we in hun territorium zaten. We kregen de slappe lach en het hele restaurant zat ons aan te staren alsof we uit een gekkengesticht kwamen, dit bevorderde de slappe lach alleen maar kan ik je vertellen. Vervolgens wilden we 's avonds gaan slapen, kwam er opeens een gigantisch hard geluid achter het bed vandaan. Ik schrok me dood en sprong zowat op Marije haar schoot die rustig haar behoefte zat te doen op de wc. Privacy grenzen worden tijdens reizen erg vervaagd. We konden niks vinden en we hebben de hele avond gediscussierd over wat het ingodsnaam kon zijn. Marije was er van overtuigd dat het een kaketoe was, ik was er van overtuigd dat het een insect was. Later zijn we erachter gekomen dat het een Gecko is. Vraag me niet hoe het mogelijk is dat er zo'n geluid uit zo'n beestje kan komen. De full moon was onvergetelijk, 200 man feestend op het strand. Genoeg mensen om een goede party mee te vieren en je komt steeds weer iedereen tegen dus op en top vrienden gemaakt. We knipperden met onze ogen en het was licht. We konden het niet geloven.

Omdat we nog geen genoeg konden krijgen van de eilanden zijn we ook nog naar koh takiev gegaan. Dit zou onze eerste hangmat ervaring worden. 's Avonds zijn we in onze hangmat gekropen en na nog geen kwartier begon het te spetteren. Mijn rits van de klamboe was al stuk en de hangmat sloot niet dus daar lag ik dan heerlijk in de regen. We hebben het nog een uur aangekeken want we dachten 'och, waait wel over', maar uiteindelijk hebben we onze spullen gepakt en zijn we verderop een tent in gedoken. Een matrasje ergens vandaan gepakt en geslapen op een kneiterharde vloer, bikkels worden we zo wel! We hebben het eiland verkend, maar vooral gezond, gezwommen, gesnorkeld, in de hangmat gechilt en de barmannen bezig gehouden.

Het werd tijd om Sihanoukville te verlaten, we zijn naar Kampot gegaan. Hier hebben we geslapen in een heel spooky achtig hostel, waarbij de eigenaren de hele dag dronken waren en wij bijna de enige gasten waren. We hebben een scooter gehuurd en zijn de berg in gereden om naar een oude casino te gaan. Tussendoor hebben we mooie watervallen bekeken. Op de terug weg gingen we nog een rondje om door de prachtige bergen. Op het moment dat we met de afdaling bezig waren, viel mijn scooter uit. Benzine op. Ik vertrouwde me scooter al niet op de heenweg want er kwamen gigantische knallen uit mijn uitlaat, maar ja dan heb je hem al gehuurd en ben je al onderweg. Houston, we've got a problem! Oke plan de campagne, ik bij Marije achterop en terug naar de wachters gereden die we tien min geleden tegenkwamen. De vraag was alleen of de tank van Marije het zou gaan redden. Godzijdank was dat het geval, de wachters hadden alleen geen benzine. Op dat moment kwam er net een vrachtwagen voorbij gereden, volgeladen met.. benzine! Wij de mannen ons probleem proberen uit te leggen, daar was wat tijd voor nodig maar uiteindelijk is de vrachtwagen ons achteraan gereden naar mijn scooter, problem solved! Mijn scooter begon al meer rare verschijnselen te vertonen, maar ik heb het hostel gelukkig gehaald. De volgende dag zijn we door gegaan naar Kep en hier hebben we nog een dag op het Rabbit Island door gebracht. Hier heb ik helaas afscheid moeten nemen van Marije, zij gaat door naar Thailand en ik ben op de bus naar Ho Chi Min gestapt. Daar ging ik dan, in me uppie. Ik heb tien keer moeten overstappen van minivan tot minivan tot landrover tot slaapbus, maar uiteindelijk ben ik 's avonds aangekomen in de drukke stad Ho Chi Min in Vietnam. Onderweg moest ik nog heel nodig naar de wc en we stonden even stil, dus ik vroeg aan de chauf of ik naar de wc mocht. Hij deed de deuren open dus ik ging op zoek naar een wc, kon bij een familie thuis terecht. Kom ik terug, is de bus gewoon weggereden! Zie ik hem 200 meter verderop rijden. HOLY FUCK. Ik gerend voor me leven, leuk hoor als je dan alleen reist. Gelukkig reed de bus een pondje op en moesten we het water over, daarom reed hij niet zo hard. Al mijn tassen stonden nog in de bus, weer een levensles geleerd. Zo leer ik hier iedere dag weer iets nieuws, ik kom nog slim terug!

Morgen vlieg ik naar Hanoi, waar ik samen met Robin door Vietnam zal reizen. De planning staat nog steeds om vijftien december naar de Filippijnen te vliegen. We gaan het nog even uitzoeken waar we precies wel en niet heen kunnen, maar ik heb een twee meter lange sterke man aan mijn zijde dus dat gaat helemaal goed komen:)