We survived the loop!

Wat leuk om jullie reacties te lezen, inmiddels zijn we in
Cambodja aan het reizen maar heb weer genoeg avonturen mee
gemaakt, iedere dag maak je wel weer wat bizars mee. 

Na het tuben zijn we richting de hoofdstad Vientiane gegaan
met een minivan, hier hebben we vooral lekker gechilt en een
beetje rond geslenterd door de stad. Absoluut geen boeiende
stad. Ik hoopte dat ik mijn lens van mijn canon kon laten
maken, die heeft me namelijk sinds de tweede week al in de
steek gelaten. Grootste nachtmerrie die je kan bedenken, alle
meiden rekenden op mijn camera inclusief de behendigheid van
de fotograaf natuurlijk, dus heb Do maar een korte cursus
fotografie gegeven, wat ze heel goed heeft opgepakt. Hier zat
het opnieuw niet mee want het was zaterdag dat we naar het
Buddha park gingen en bleek dat het een of andere boot
festival dag was, waardoor alle winkels dicht waren. Zondag
is sowieso alles dicht en maandag verder richting tha keak.
Techniek laat me in Azië totaal in de steek. 

We gingen zo snel door Laos heen, maar we hadden het gevoel
dat we nog zoveel niet gezien hadden, dat we zijn gaan
researchen en toen is Eef met het briljante idee gekomen om
the Loop te gaan doen. We zijn vier dagen lang met een
motorbike op pad geweest en hebben 500 km afgelegd door het
zuiden van Laos. De motorbike ziet eruit als een scooter maar
de 100 km per uur hebben we bijna wel aangetikt. Half
automatisch wel, dus dat is even wennen, maar vier stoere
chicks met autorijbewijzen en daarnaast een man aan onze
zijde, dat moet goed gaan komen. Daan heeft ons nog niet
verlaten sinds Pai, die vind het veel te gezellig met ons dus
hij heeft ons al die tijd vergezeld. 

Op dag een begon het al goed bij het tankstation, we hadden
voor An en mij samen betaald, ja dat snappen ze dus niet. Ik
vraag me nog steeds af waar de hersenen zitten van de meeste
laostianen, want alles blijkt vaak te moeilijk te zijn.
Vijftien min lang gediscussieerd over hoeveel kip we nou
gegeven hebben (kip als in geld, begrijp me niet verkeerd).
Leuk discussiëren als de tegenpartij geen Engels kan en ook
niet duidelijk maakt wat zijn punt nou is, maar met je poot
stijf houden kom je erg ver leren we snel. Met volle tanks
kan het avontuur beginnen.

 Geweldige route door echt de prachtigste omgeving. Met
me haren in de wind, vlinders vladderend om mijn oren, alsof
je door dertig ansichtkaarten tegelijk rijdt, je kan je
voorstellen dat ik me vier dagen lang euforisch heb gevoeld.
Wat een gevoel van vrijheid,  daarbij voelde ik me de
koningin van Laos want in ieder dorpje zwaaide alle mensen,
riepen sabaydee en vrachtwagens toeterden. 

De tweede dag werden de goede asfalt wegen in geruild voor
bizar slechte modderwegen, ongelofelijk dat we zonder schram
en ongelukken het hostel hebben gehaald. Do had opeens even
een inzikking voor een questhouse, die gaf gas ipv remmen dus
die vloog echt vlak langs een stilstaande auto de weg op,
godzijdank sprong ze er net op tijd af en was het alleen de
spiegel die eraf brak. De andere dagen waren opnieuw heel
afwisselend, van stuwmeren, tot slingerbochten door gebergte
en grote rotsen tot rijstvelden, echt adembenemend
mooi. 

De derde dag hebben we de konglor cave bezocht waar we een
half uur lang door de grot hebben gevaren in het donker, heel
bizar hoe groot een grot kan zijn. Aan het einde nog gelachen
om onze Daniëlle (Daan is inmiddels one of the girls
geworden) die moest als laatste de boot op, zijn nogal
wiebelbootjes, dus Daan staat even niet stabiel, raakt totaal
uit evenwicht en voordat hij het weet plonst hij naast de
boot languit het water in. Godzijdank niks kapot van ze
apparatuur. Wel weer erg goed voor onze lachspieren.

The Loop was ook erg goed voor ons slaappatroon, in de
dorpjes was niks te beleven, werkelijk waar niks dus het
enige doel was om avond eten te scoren. Dit was niet altijd
even makkelijk, menu's werden samen gesteld en mondeling
uitgelegd, maar een andere avond hadden we eetpartijen voor
het leven. Iedere avond lagen we om negen uur in bed. De
derde dag stond ik na een lange scooterdag al het stof van me
af te douchen, teleurstellend te denken dat ik dus helemaal
niet zo bruin geworden ben, hoor ik me toch een gegil uit
onze kamer komen. Ik gooi die deur open om te kijken waar ik
de brand moet gaan blussen, is het Eef die oog in oog staat
met een gigantisch grote kikker, haha ik ging helemaal stuk.
Ze had hem aangeraakt want wilde het raam open doen. Dat werd
een vangtocht naar de kikker. Hij sprong steeds uit de
handdoek dus toen hebben we de man maar even het werk op
laten knappen, thanks Daan. 

Na the Loop zijn we met een lokale bus naar the 4000 islands
gegaan, iedere busrit heeft de chauf weer mijn leven in zijn
handen, het probleem is alleen dat niemand er zorgvuldig mee
om gaat. Dat rijgedrag is echt zo absurd. Daarnaast ook niet
goed voor me gehoor met dat continue toeter- gedrag. Op Don
Dhet hebben we zoetwaterdolfijnen gespot op tien meter
afstand vanuit de boot, watervallen bekeken, gezwommen op ons
privé strand en een ultieme relaxdag gehouden. Nog steeds
optimaal genieten dus. 

Vervolgens zijn we door gegaan naar Cambodja, in het eerste
half uur zie je aan alles dat Cambodja een stuk armer is,
wegen zijn absoluut niet om over naar huis te schrijven,
hutjes zijn armoediger, maar de mensen zijn echt veel
vriendelijker dan die chagrijnen van een niet Engels
sprekende laostianen. In siem reap zijn we sinds weken weer
heerlijk uitgeweest, wat was het weer een groot feest.
Dansend op de tafels en banken, dat zegt misschien genoeg.
Was een mooie laatste avond met Daan en goed Cas zijn
verjaardag ingeluid.

Hier heb ik ook eindelijk een nieuwe lens kunnen kopen, moet
wel rekeningtechnisch een week eerder naar huis, daarom is
het maar goed dat de terug vlucht op 18 maart staat. Dolblij
met me nieuwe lens zijn we naar het achtste wereld wonder
Ankor Watt geweest, waar ik nog even gezegend voor het leven
ben. Ook voor me familie dus vanaf nu wordt alles nog beter
jongens. 

Hebben nog een boottocht gemaakt over het Tonle sapmeer, er
was een floating village waar we de zon zagen zakken in de
zee, vliegensvlug want binnen tien minuten was hij weg. De
zon werd opnieuw ingeruild voor de prachtige
sterrenhemel. 

Na siem reap is de volgende bestemming Phnom Penh, hier heb
ik Marij met open armen ontvangen, wat was het fijn om Marij
na tien maanden te moeten missen weer te zien. Verder hebben
we de overige tickets al geboekt, want het wordt er niet
goedkoper op. Robin is aangenomen bij Ernst&Young dus die
heeft nu de mogelijkheid om mij de hele maand december op te
komen zoeken!